کنچی (روستایی به وسعت یک خانه)
کُنچی روستایی از روستاهای آباد منطقهٔ گوده و از توابع دهستان دهتل بخش مرکزی شهرستان بستک در غرب استان هرمزگان در جنوب ایران واقع شدهاست.
محدوده کُنچی
از شمال لرد بستو، از جنوب کوه ببیان، از مغرب ازدی، واز مشرق به تنگ دالان محدود میگردد.
مذهب در کُنچی
دین مردم کنچی اسلام است. سالهاست به ویزه سحرگاهان صدای الله اکبر و لاالهالاالله با جذبه خاصی در تنگ کنچی طنین انداز است. وهر آدم کم اعتقادی نسبت به مسائل دینی ومذهبی را که وارد روستای کنچی میشود تحت تأثیر قرار میدهد. تا خودرا برای ادای مراسم دینی ومذهبی حاضر سازد. در سه وقت صبح و ناهار و شام سفره اطعام گسترده وعدهای زیادی از مسافرین واهل روستا گرد سفره جمع میباشند. آقایان سادات محترم هم با تبسم و روی باز با یک یک مهمانان احوالپرسی نموده و پذیرائی مینمایند. به موجب برنامه تنظیمی بعد از ادای فرایض دینی و برنامه مذهبی از مهمانان پذیرائی میشود. آرامگاه آقا سید یوسف کنچی در ضلع جنوبی مسجد قرار دارد. در مرثیه آقا سید یوسف شاعر میگوید: صد فغان و حسرت از چرخ کبود تازه هردم دشنهای بر دل خلود چند روزی گرچه باغی با صفا میشود آخر خزان آرد جفا رسم دنیای دنی هست اینچنین که کند شادت گهت سازد غمین لیک حکم از کردگار داور است هرکه شد مأمور او فرمانبرست کس زکارش کی تواند دم زند گر جهانی بی گمان برهم زند آن خداوندی که او هست کردگار مالک المُلک است و صاحباختیار حکم، حکم اوست و او فرمانرواست بندگان محکوم، چون حاکم خداست از قضای کردگار لایزال آفتابی شد غروب از این محال حضرت آقای مولانای ما سید یوسف آن بزرگ مقتدا بود بسیار او جلیلالقدر هم بود در کنچی مقیم آن محترم چونکه آن حضرت ندای حق شنود داعی حق را اجابت کرد زود آخرالامر آن ولی حق پرست مرغ روحش کرد پرواز از قفس شمع روی انورش مشعل کشید در جوار رحمت یزدان رسید بارالهی جایگاهش از عطا جنتالفردوس فرما بالقا در جوار جّد او شاه انام دِه وِرا اَعلای اَعلا را مقام
نام روستا
نام کنچی در اصل کُنگی بودهاست. در زمان بسیار دور مرد مؤمنی از نوادگان سید محمد عمر سیف الله القتال که نسب ایشان به امام حسن ابن امام علی بن ابی طالب کرمالله وجه و رضیالله عنه و ارضاه میرسد، ویکی از سادات و وجهاء معروف روستای دهتل بودند، از این روستا مهاجرت میکنند و در کنار چشمه کنچی بنای خانهای میگذارد، واهل وخویشان خودرا به آنجا منتقل میکند، سید در روز و شب به عبادت میگذرانید، و چون محل اقامت سید در « کنج کوه » یعنی گوشهای از کوه قرار داشت وی (سید کنجی) لقب دادند. وچون عدهای از مریدان و فرزندان سید در آن مکان بنای خانه نهادند و روستای کوچکی ایجاد شد، آن روستا (کنجی) نامیده شد، پس از درگذشت آقا سید یوسف هم روستا به کنجی معروف بود، که رفته رفته نام روستا از کنجی به کنچی دیگرگون شد.
جغرافی
روستای کنچی آخرین روستا از روستاهای منطقه گوده میباشد که در اقصی شرق واقع میباشد. دارای ۹۰ خانوار با ۴۱۰ نفر جمعیت میباشد که از اهل سنت واز شاخه شافعی هستند یعنی از پیروان امام محمد ادریس شافعی میباشند. دارای مسجد ، دبستان، خانه بهداشت، برق، لوله کشی آب، آب انبار برکه میباشد. چشمه ای که حدود ۱۰۰ من ۴۰۰ کیلو بذر افکن در جریان است. و در حدود ۲۰۰۰ اصله نخل نیز آبیاری میکند. روستا روی تپهای واقع شده وآب روان چشمه از گرداگرد تپه میگذرد و به کشتزارها و باغها میرود. از چشماندازی بسیار زیبا و شاعرانه برخوردار است. حدودآ از شمال به رودخانه شور و جاده تنگ دالان بندر عباس ، از جنوب به کوه ببیان ، از مغرب به روستای لرد بستو ، و از سمت مشرق به دستجرد منتهی میشود.
دهستان دهتل | ||
---|---|---|
اطلاعات کلی | ||
نام رسمی : | دهستان دهتل | |
کشور : | ایران ![]() | |
استان : | هرمزگان | |
شهرستان : | بستک | |
بخش : | مرکزی | |
دهستان : | دهتل | |
نامهای قدیمی : | ده طلا | |
سال بنیاد : | پیش از اسلام | |
| ||
مردم | ||
جمعیت | 6752 | |
زبانهای گفتاری: | لارستانی | |
مذهب: | اسلام سنی | |
جغرافیای طبیعی | ||
ارتفاع از سطح دریا : | ۳۷۴ متر | |
اطلاعات روستایی | ||
پیششماره تلفنی : | 0764338 | |
وبگاه : | وبگاه بستک | |
جملهٔ خوشآمد به روستا | ||
خَش أنَدِش |
دهتل دهستانی از توابع بخش مرکزی شهرستان بستک در غرب استان هرمزگان در جنوب ایران واقع شدهاست. این دهستان در ۵۵ کیلومتری شمال شرقی شهر بستک مرکز شهرستان واقع میباشد. همچنین «ده تَل» یا «ده طَل» نیز نوشته میشود. تل به معنی تپه ، و طَل به معنی شبنم یا رطوبت است. نام پیشین دهتل بر اساس تحقیقات به دلیل وجود معادن «طَلا» در پیرامون روستا ، این دهستان دِه طَلا نیز نامیده شدهاست.
فهرست مندرجات[مخفی شود] |
از شمال رودخانه شور گوده ، از جنوب کوه ، از مغرب روستای لرد بستو، واز سمت مشرق به روستای بامستان محدود میگردد.
جمعیت دهستان دهتل طبق سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۸۵ ، برابر با ۶۷۵۲ نفر بودهاست [۱]. که از اهل سنت و از شاخه شافعی هستند یعنی از پیروان امام محمد ادریس شافعی میباشند و به زبان فارسی و به گویش محلی تکلم میکنند. ودارای دبستان، مدرسه راهنمائی، دبیرستان شبانه روزی دخترانه،دبیرستان پسرانه، برق و لوله کشی آب است. ۶ باب مسجد با بنای بسیار زیبا، ۱۰ باب آبانبار برکه، ۸۰۰۰ اصله نخل دیم، ۷ دستگاه پمپ آب و ۳۲۰۰۰ کیلوگرم زمین زیر کشت دارد. دارای ۲ سد که هنگام بارندگی پر از آب باران میشود ودر جنوب شرقی روستا قرار دارد. و نیز دارای یک ورزشگاه ودو باب زمین فوتبال است. روستای ده تل مرکز دهستان بوده و روستاهای: ایلود ، برکه لاری ، چاه دزدان ، بامستان ، سید احمدی ، کنچی ، رودبار و انجیردان ازتوابع این دهستان است. مرکز بهداشتی درمانی آن ۶ خانه بهداشت زیر پوشش دارد. سوابق این مرکز بهداشتی درمانی به حدود ۳۵ تا ۴۰ سال میرسد.
پیشینهٔ تاریخی این روستا به دوران پیش از اسلام میرسد و این ده در آنزمان «گبر» نشین زرتشتی نشین بودهاست. مطالعه در سیر وقایع و گذشته دهتل حکایت از وجود مردمانی زهیخته با سابقهای درخشان دارد که نشان دهنده غنای فرهنگی با پیشینهٔ پربار مردم این سامان دارد به طوری که در گذشته نه چندان دور اقوام مختلفی مانند: اوزیها ، قشمیها ، کرمستجیها ، مینابیها و عدهای از بندر خمیر در این روستا مشغول تجارت و داد و ستد در حرفههایی همچون عبا بافی ، گیوه سازی ، زنبیل بافی ، کنجد پزی ، ارده سازی ، کشاورزی و دامداری و دامپروری بودهاند، و به گواهی تاریخ به نقل از سالمندان در آن دوران جمعیت روستا بالغ بر ۴۵۰۰ نفر بودهاست. اما به دلایلی چون زلزله و قحطی در منطقه مردم ناچار به مهاجرت گردیدند به طوری که جمعیت قابل توجهی از این روستا هم اکنون در بندر عباس و دیگر شهرها، و حتی در کشورهای عربی مخصوصاً کشورهای حاشیهٔ خلیج فارس نیز زندگی میکنند.
نظرگاه خدا باشد دِهِ تل | که جای اولیا باشد دِهِ تل | |
شعار دین و آیین طریقت | سراسر برملا باشد دِهِ تل | |
زیمن مرحمتهای حزین است | که خاکش کیمیا باشد دِ هِ تل | |
چو باشد قطب عالم قدوه دین | زنورش پر ضیاء باشد دِهِ تل |
شاعران بسیاری در وصف دهتل سرودهاند تا جایی که تائب شاعر نامدار اوزی آنچنان مجذوب دهتل میشود که اکثر عمر خود را در این روستا به سر میبرد. ابراهیم منصفی شاعر و هنرمند عزیز خطه هرمزگان نیز چندین سال در دیار دهتل به شغل معلمی مشغول بوده و پس از آن نیز به ایلود از توابع دهتل رفته و در آنجا زندگی تشکیل داده و تا آخر عمر در همین مکان سکنی میگزیند.
مرحوم سید محمد سیدابراهیم معروف به «خالو شاعر» (شاعر محلی) ، مرحوم سیدعبدالله بن سید یوسف معروف به «حزین» ، سید عبدالله بن سید محمد سید منصور معروف به «آقای رئیس» ، سید محمد سید منصور، سید محمد سید عبدالرحیم، میر مولا ، یوسف جعفری پور (معاصر) سید مصطفی رضوی (معاصر) اسلام مظفری (معاصر).
سید محمد عالم معروف به صدرالاسلام، سید محمد بن سید عبدالرحمن معروف به سید محمد عالم، سید حسن ال عبایی ، شیخ علوی، سید محمد صالح قاضی، سید محمد علی هاشمی، سید محمد قاری، سید اسماعیل مدنی، سید احمد سید عبدالرزاق، مولانا سید عبدالله، شیخ عبدالرحمن زمانپور، شیخ اسماعیل درویشی.
سید حسین ال عبایی، سید عبدالرحمن ال عبایی (اولین معلم مدرسه مصطفویه بستک) سید محمد آل عبایی (معلم دوره اول مدرسه مصطفویه بستک) ، سید محمد رضا بن سید عبدالرحیم، محمد بن محمد زمان. این روستا به لطف خدا افراد تحصیلکرده قابل ملاحظهای دارد که بدین شرح میباشد: معلم ۳۵ نفر، دانشجو در مقاطع عالی ۵۴ نفر، پزشکان عمومی و تخصصی ۳ نفر ، طلبه و مدرس علوم دینی ۱۷ نفر، پرستار ورادیو لوژیست ، مهندسین و متخصصین ، مسئولین ادارات ، نماینده محترم مجلس جناب اقای سید عبدالله حسینی که به مدت ۲۰ سال به عنوان منتخب مردم در مجلس شورای اسلامی برای شهرستانهای بستک ، بندر لنگه و شهرستان گاوبندی مشغول به خدمت میباشند.
همچنین تعدادی از آرامگاههای سادات و علماء شریعت در این ده وجود دارد.
امکانات دهتل در حال حاظر به شرح ذیل است :
آموزشی :
بهداشتی :
ادارات :
آثار تاریخی وجاذبههای گردشگری گوناگونی در این منطقه وجود دارد که شامل: دمون زار (گورستان وسیع گبرها ) ، سنگ نقاشیها با قدمتی حدود ۳۰۰۰ سال ، قلعه کهنه ، سد زیبای خَشُوَه ، قناتهای آب شیرین از سید احمدی تا لرد بستو ، طبیعت ونخلستان و دشتهای بسیار وسیع در شمال روستا ، برکههای ساروجی با سابقه بالای یک قرن ، آرامگاههای شخصیتها و امام زادهها از جمله زاهد دانیال .
به نام آنکه جان را فکرت آموخت
با عرض سلام خدمت همه عزیزان.
بنده رفیعی هستم از دهستان دهتل بخش مرکزی شهرستان بستک هرمزگان.
هدف بنده از ایجاد این وبلاگ شناساندن فرهنگ این منطقه به شما عزیزان می باشد.
از شما عزیزان نیز خواشمندیم با نظرات سود مند خود ما را در این امر یاری نمایید.
باتشکر
رفیعی