بنـــــام خالـق یکتــــای دهتـــَـــل          علیم خلوت و پیدای دهتـــــــل

که از عشقُـش دَمی فــارغ نُوابِم           اَریزِم هرچه مِن در پای دهتـــل

هنوزم بعد ماه و ســال و اعصـــار        رشیدِن قامت رعنای دهتــــــــل

هـویدا سرگـذشـــت پر ملالُـــش           زکوه و پُشتَه و دَروای دهتـــــل

سَرِ قَحطُــو سَرِ دَردُو وُ هَرمـَی            نِهُندِن از پَسِ یَکتــای دهتــــــل

زچینگ پاسخَنـد تـا بیــخ رودبـار          ناواجُش یک دِهی همتای دهتــل

اگر انگشـتری زرین بُو گــُــودَه           نگینُش دُرِّ بی همتــای دهتــــــل

اَتُنــد از هر طرف فـــوج خلایق          چو موجی بر تن دریای دهتــــل

ز شرق و غرب عالــم شهره عام          و زهد و معرفت، آقای دهتـــــل

چه صنعتهــا کــه نارُسـتُ زدسـت        کشـاورزان و بنـّاهـای دهتـــــــل

تَوادی هرچه تَیدِن از گَپُ و خرد          تِ کُلِّ منطَقــَه، کــالای دهتــــل

تَک و تولَک، حصیر و شال و ماشو     که تَی بِش ناگُم از صدتای دهتل

نظر مردم بکَردی ســوی دِهمُـــن         کجـا رفت هیبت پیـدای دهتـــــل

هنرمنـــدان صنعتـــکار هَرمَه             خَتِستِن آشنــا در پـای دهتـــــــل

دهاتی که نه اسمُـش دِن نه رسمی         شِنِستِن بی مهابا جای دهتــــــل

بِدُو دسـت هادِیَم در دسـت هم باز         اگر هِن در سرُت سودای دهتــل

شعر از: اسلام مظفری

بعد نوشت :

آقای سامی گزیری نیز تضمینی بر این شعر عنوان کرده اند که در ذیل می بینید :